Francesco Albano
Four or Five Exercises of Acephalia
October 10 – November 9, 2019
Described as the “absence of the head” and laden with metaphors since the Ancient Greece, the notion of Acephalia functions both as a starting point and a frame for Albano’s new exhibition. Four or Five Exercises of Acephalia comprises four new installations and a new video work along with sketches by Italian sculptor Albano. Known for his representations of disrupted bodies in his sculptures and installations using synthetic materials such as polyester, polyurethane and paraffin, Albano presents his animated audiovisual installations for the first time in Turkey. Referring to Pasolini’s Salo and the 120 Days of Sodoma visual imaginary and expressing his own conceptual repertoire in a multilayered way in his sketches and collages, Albano –like Pasolini– reveals how bodies are commodified by the power structures.
Setting off from various bodies that have lost their essential form or been modified, Albano attempts to get closer to the reality beyond what is seen. By embracing all the possible transformations and references of sculpture, the most physical and material expression of art, from Ancient Greece to Modernity, Late Capitalism to Post-Truth, the artist seeks the potential to decode the traditions of domination imposed on bodies. Through his sculptures, he tries to reveal the invisible violence towards live bodies and the permanent effects of hidden tyranny on human feelings and thoughts.
/
”Kafanın bedende bulunmama hali” olarak tanımlanan Asefali, Antik Yunan’dan günümüze dek taşıdığı metafor yükü ile Albano’nun yeni sergisi için hem bir başlangıç noktası hem de bir çerçeve işlevi görüyor. Asefali Üzerine Dört Beş Çalışma, İtalyan heykeltıraş Albano’nun dört yeni yerleştirmesi ile bir video eseri ve çizimlerine yer veriyor. Polyester, poliüretan ve parafin gibi sentetik malzemeleri kullanarak heykel ve yerleştirmelerinde bozuşmuş canlı beden temsilleri sunmasıyla tanınan Albano, bu sergisinde Türkiye’de ilk kez hareketli görüntü ile ses yerleştirmelerini heykelleri ile bir arada sunuyor. Video ve ses kullanımı ile özellikle İtalyan yönetmen Pier Paolo Pasolini’ye referans veren, çizim ve kolajları ile de kavramsal repertuvarını çokkatmanlı biçimde ifade eden Albano; tıpkı Pasolini gibi, bedenlerimizin varlık ve toplum arasındaki gelgite maruz kalışlarını ortaya çıkartıyor.
Albano, öz biçimlerini yitirmiş ve deformasyona uğramış çeşitli bedenlerden yola çıkarak; görünenin ötesindeki gerçekliğe yaklaşmaya teşebbüs ediyor. Sanatçı, en bedensel ve maddi sanatsal ifade biçimi olan heykelin, Antik Yunan’dan Modernite’ye ve Geç Kapitalizm’den Hakikat Sonrası’na türlü muhtemel dönüşümlerini ve referanslarını kucaklayarak, beden üzerinde kurulan tahakküm geleneklerini deşifre etme potansiyelini araştırıyor. Canlı bedenlere yönelik görülmez şiddet ile gizli zorbalıkların his ve düşüncelerimiz üzerindeki kalıcı etkilerini heykelleri ile açığa çıkarmaya çalışıyor.